Samen met Sam speuren, het was een hele uitdaging. Het leek Sam makkelijker om goed om zich heen te kijken ipv zijn neus te gebruiken. Als hij het dan niet meer wist keek hij mij aan en wachtte tot ik zou zeggen wat we moesten gaan doen.
Dus Sjoukje zei dat we eerst een aantal stappen terug zouden gaan. Tot Sam zijn neus zou gaan gebruiken.
Steeds korte sporen gelopen en voor het succes gegaan.
Het ging steeds beter en hij begon het steeds meer te snappen. Ook legde Sjoukje voorwerpen neer op het spoor en dat gaf hem nog weer een extra stimulans om verder te zoeken.
Vanochtend hadden we weer een speurafspraak. En het ging super. Sam ging als een speer en was bijna niet te houden. Deze keer zag ik hem echt speuren. Het spoor was wat langer. En hij nam zelfstandig beslissingen. Geweldig, wat een vooruitgang. Wat ontzettend genieten samen met je hondenmaatje om als team bezig te zijn.
Grada en Sam.